دسته بندی هنر و معماری اسلامی

شیوه مصری:
این شیوه الگو گرفته از معماری مصر کهن است که در کشورهای اسلامی شرق آفریقا: مصر و سودان تا کشورهای حجاز را دربر میگیرد و در آنجا با شیوه شامی برخورد میکند.

شیوه شامی:
این شیوه الگو گرفته از معماری بیزانس است که در کشورهای اسلامی سوریه، فلسطین، لبنان و اردن و بخشی از ترکیه رواج دارد.
این شیوه در عربستان با شیوه مصری در هم آمیخته و معماری امروز مکه و مدینه را شکل داده است.
آشنایی با معماری اسلامی - بررسی روند ساخت مسجد در ایران 75 اسلاید,مقاله پاورپوینت درس معماری اسلامی,مقاله پاورپوینت روند ساخت مساجد در ایران,مقاله روند ساخت مسجد در ایران,تحقیق درباره مراحل ساخت مسجد در ایران,دانلود مقاله درباره مسجد,مقاله پاورپوینت ساخت مساجد,دانلود مقاله معماری اسلامی,مقاله در مورد ساخت مساجد در ایران

شیوه مغربی:

این شیوه بسیار پیشرفته و دربرگیرنده کشورهایی مانند: مراکش، الجزایر و جنوب اسپانیا بود که بعدها به ۲شاخه تبدیل گشت.
۱ـ شمال آفریقا
۲ـ آندلس: این شاخه پخته تر از شاخه شمال آفریقا شد.
در جنوب اسپانیا ساختمانهای ارزشمندی ساخته شد و همه محققین باور دارند که این شیوه تاثیر زیادی روی هنر و معماری اروبا داشته است.
در این شیوه مسلمانان ایرانی نقش بسزایی داشته اند.

شیوه ایرانی:
این شیوه از همه گسترده تر و ارزشمندتر بوده است.
این شیوه در برگیرنده کشورهایی همچون: ایران، میانرودان“عراق“، افغانستان، پاکستان، ماوراالنهرین ”ازبکستان تا هند و اندونزی، عمان و همه کشورهایی که ایرانیان در گسترش اسلام به آنها بیشگام بوده اند.
اصول معماری ایرانی:
مردم واری: رعایت تناسبات میان اندامهای ساختمانی با اندامهای انسان و توجه به نیازهای او در کار ساختمان سازی.
پرهیز از بیهودگی: در کشورهای دیگر، هنرهای وابسته به معماری مانند “نگارگری“ و ”سنگ تراشی“، آذین بشمار می‌آمده ولی در ایران هرگز چنین نبوده و هر هنری بغییر از جنبه هنری و زیبایی شناسانه جنبه های دیگری را بوشش میداده است.
نیارش: نیارش به دانش ایستایی، فن ساختمان و ساختمایه (مصالح) شناسی گفته میشود و معماران گذشته توجه زیادی به نیارش داشته و آنرا جدا از زیبایی نمیدانستند.
پیمون، اندازه های خرد و یکسانی بود که در هرجا در خور نیازی که بدان بود بکار گرفته میشد.
خود بسندگی: معماران ایرانی بر این باورند که ساختمایه باید ”بوم آورد“ یا ”ایدری“ باشد.
به گفته دیگرد اینجایی باشد تا ساختمان با طبیعت اطرافش ”سازوارتر“ باشد و هنگام نوسازی آن همیشه ساختمایه آن در دسترس باشد.
درونگرایی: اصولا در ساماندهی اندامهای گوناگون خانه های سنتی باورهای مردم، بسیار کارساز بوده است. یکی از باورهای مردم ایران ارزش نهادن به زندگی شخصی و حرمت آن و نیز عزت نفس ایرانیان بوده که این امر بگونه ای معماری ایرانی را درونگرا ساخته است. و این درونگرایی نوعی جواب به اقلیم نیز بوده است.